Situering 

Wijnbouwkundig behoort de Bergerac tot het “Zuidwesten”, eigenlijk een verzamelnaam voor alle gebieden gelegen in het zuidwesten van Frankrijk, met uitzondering van Bordeaux. We  bevinden ons in het kleurrijke en historische departement van de Dordogne. Deze streek ligt zodoende in het verlengde van Bordeaux, dat in het westen de grens vormt. Hier schept de Dordogne een aards paradijs. De alluviale gronden van deze rivier maken de brede vallei vruchtbaar en het klimaat is er ook milder. In dit rustige gebied, dat sinds eeuwen onveranderd is gebleven en zijn uitzonderlijke natuur heeft bewaard, wisselen bossen, weiland, boomgaarden en wijnstokken elkaar af. Langs deze oevers zijn we beland in het lekkerbekkenland van eenden- en ganzenlever, truffels, walnoten, aardbeien. Kortweg, heerlijk genieten van het fraaie landschap en vooral van de gastronomie.  

Geschiedenis 

Lang voor het christelijke tijdperk, plantten de Petricorii, de Galliërs uit de Périgord, de eerste druivenstokken in de Dordognevallei en brachten zo een cultuur op gang waarvan de bloei zich gedurende de volledige middeleeuwse periode zou voortzetten. De eerste wijnstoksoort noemde “Biturica” en  was de voorvader van onze huidige cabernet sauvignon. De eerste documenten die de belangrijkheid van deze wijngaard bevestigden dateerden uit de XIIIe eeuw. In 1080 vestigden de Benedictijner monniken hun priorij en gaan ze wijn verbouwen in Bergerac. Volgens de legende ontdekten ze daarbij de eigenschappen van de “edele rotting”, waaraan we de grote likoreuze wijnen te danken hebben. Zo zouden de monniken van St. Martin op een gegeven ogenblik te veel werk hebben gehad, waardoor ze druiven hadden laten hangen en zo de door edelrot aangetaste druiven ontdekten. De Engelse periode (vanaf 1255) opende de weg voor expansie van de wijnen. Hendrik III hief immers alle wijnaccijnzen op en de wijnboeren verkregen het recht van vrij verkeer van hun wijnen, totdat de machtige kaste van Bordeaux begon met hun boycotacties. Hierbij lieten ze geen enkel middel onbeproefd om de doorvaart van deze wijnen te belemmeren. Zo verplichtten ze om accijns te betalen om de Gironde te gebruiken om zodoende hun eigen wijnen te kunnen exporteren, of ze schreven kleinere vaten voor om een hogere belasting mogelijk te maken, of nog sloten ze de havens af of stelden ze beperkte opslagmogelijkheden ter beschikking. Het zou een lange strijd worden waarbij het de Bordelezen te doen was om de Bergerac-wijnen minder concurrentieel te maken. Het verdrag van Nantes en het koninklijk besluit van 1776 maakten daaraan definitief een eind: Al  in 1322 ontstond het afgebakende gebied “Vinée de Bergerac”, waarvan de grenzen tot 1776 onveranderd bleven.  

De bodem 

De Bergerac kan, wat de bodem betreft, in twee zones opgedeeld worden. De Dordogne vormt de scheidingslijn. De rechteroever is samengesteld uit terrassen die kiezel-, zand- en alluviale gronden combineren. Een zekere verwantschap met het naburige Côtes de Castollon is dan ook de reden dat hier  vooral rode wijnen geproduceerd worden. De lager gelegen zones brengen vooral de witte wijnen van Montravel voort. Meer in de omgeving van Bergerac wordt meer kiezel (aanplant van cabernet sauvignon) aangetroffen, zodat ook hier meer rode wijnen geproduceerd worden. Op de heuvels van de linkeroever overheersen kalkgronden. Een reeks van zwakke hellingen naar de rivier toe hebben een oriëntatie naar het noorden. Deze voor de wijnbouw uitgelezen gronden in combinatie met het milde en zonnige klimaat verschaffen de wijngaarden alle karakteristieken om grote wijnen te produceren, vooral dan voor de witte wijnen. De hellingen hebben als hoogtepunt de wijngaarden van Monbazillac   

Bergerac : deze appellatie wordt gegeven aan zowel de witte, rode en roséwijnen. Deze wijnen mogen geproduceerd worden over gans de regio. De droge witte wijnen worden vermeld als Bergerac sec. Het zijn wijnen met een mooie frisheid, een aangenaam aroma en zachte smaak Voorheen was de inbreng van de sémillon doorslaggevend maar de laatste jaren heeft de sauvignon meer inbreng. Een ideale wijn bij zeevruchten en andere vissoorten, maar ook aan te bevelen als een vlotte aperitief. De rosé Bergerac is van recente oorsprong  en is een aromatisch en fruitig zomerwijntje. Bij de Bergerac moelleux is de sémillon weer dominant en hier heb je ronde en tegelijk frisse zoete wijnen. De rode Bergeracwijnen kunnen variëren van frisse soepele en fruitige wijntjes tot intens geconcentreerde en weelderige wijnen.

Côtes de Bergerac : strikt wettelijk bekeken dient het alcoholgehalte iets hoger te zijn dan een Bergerac. Iin de praktijk echter wordt deze appellatie gegeven aan een betere kwaliteit. Deze wijnen zijn wat krachtiger en gestructureerder en doorgaans gemaakt van kleinere opbrengsten. Althans laat het de wijnboer  toe een breder gamma van wijnen aan te bieden. De witte Côtes de Bergerac is dan weer een zoete versie die het moet hebben van vis met rijkere sausen en blauwgeaderde kazen.

Montravel : is momenteel de revelatie, dé ster van de streek. Tot voor kort alleen toegekend een droge witte wijnen. Vroeger was het hoofdzakelijk de sémillon die de scepter zwaaide maar de wijnen gemaakt van de sauvignon doen het hier zo uitstekend dat zij meer en meer in de assemblages gaan doorwegen. Montravelwijnen zijn zeer aromatisch, mooi en meer gestructureerd. Speciale cuvées worden gevinifieerd en opgevoed op eikenhouten vaten. Deze begeleiden op  perfecte wijze rijke visgerechten. Vanaf de oogst 2001 wordt deze AOC ook toegekend aan de rode wijnen.

Côtes de Montravel : zijn de zoete witte wijnen uit de Montravel-streek.

Haut-Montravel : een klein gebied van slechts vier gemeenten in het Montravelgebied kent een eigen microklimaat en is gevoelig voor de ontwikkeling van de edele rotting. Als de klimatologische voorwaarden goed liggen, worden er hier fantastische likoreuze wijnen geboren die met ronkende wijnen uit andere streken kunnen rivaliseren.

Pecharmant : De oudste wijngaard van de Dordogne vormt een soort halfrond rondom de stad Bergerac. Ze bestaat uit hellingen die pal naar het zuiden gericht zijn terwijl de bodem zeer gediverseerd en complex is. Slechts vier gemeenten mogen Pécharmant produceren: Creysse, Bergerac, Lembras en Saint-Sauveur. Het zijn de krachtigste en meest gekleurde rode wijnen uit de Bergerac-streek. Bovendien zijn ze rijk aan tannine, in hun jeugd wat streng maar verouderen perfect. De unieke smaak van de rode wijnen van Pécharmant is te danken aan de typische zand-en kiezelbodem die een dieper gelegen ijzerhoudende kleilaag “Tran”, bevat. Wild, geroosterd vlees en kazen zijn de ideale maatjes.

Rosette : geen roséwijn maar een zoete witte wijn, zij het eerder zeldzaam nog op de markt. Geproduceerd ten noordwesten van Bergerac.

Saussignac : een gebied ten westen van Monbazillac waar een  soortgelijke witte zoete wijn wordt geproduceerd. Biedt een evenwichtige en elegante wijn. Gevinifieerd als likoreuze wijn is hij vettiger en rijker.

Monbazillac : met klank de meest in het oor klinkende AOC. De zone, gelegen over de zuidelijke hellingen van de Dordognevallei, pofiteert van een microklimaat die het toelaat heerlijke likoreuze wijnen te maken. Vooral tijdens de herfst treft men hier het klimatologische fenomeen aan die de edele rotting zal teweegbrengen: de combinatie van de ochtend mist met de namiddag warmte. Eendenlever, blauwgeaderde kaas zijn het meest aanbevolen maar probeer hem gerust eens als aperitief (en dan zonder het klassieke hapje erbij). Monbazillac is vooral een wijn die het moet hebben van een assemblage van de sémillon, sauvignon blanc en muscadelle. Normaal gezien dient een Monbazillacwijn gemaakt te worden van door edelrot aangetaste druiven (zoals in Sauternes), maar daar wordt door vele wijnboeren nogal eens van afgeweken. De oogst moet manueel geschieden en in verschillende plukgangen om uitsluitend de druiven te selecteren die aangetast zijn door de edele rotting.